Naar Ethiopië: leerlingen Groen van Prinstererlyceum maken de reis van hun leven

Ethiopiëreis Groen van Prinsterer

Van 21 tot en met 28 april 2018 verbleven tien leerlingen van het Vlaardingse Lentiz | Groen van Prinstererlyceum in Ethiopië in het kader van het Klas4klas-programma van StartUp4kids. Voorafgaand aan de reis werden de leerlingen voorbereid op het land Ethiopië met haar bijzondere cultuur en kregen zij zelf hun reissom bij elkaar middels sparen, werven van sponsorgeld en het organiseren van ondernemende activiteiten. Op 21 april was het zover en begonnen zij vol enthousiasme en nieuwsgierigheid aan hun zelf bij elkaar gespaarde reis en beleefden ze de ervaring van hun leven.

De reis naar Ethiopië maakten leerlingen Aimée, Amber, Annick, Chaska, Elisa, Hilal, Jora, Merel, Nena en Rosalie samen met hun begeleiders en leerkrachten Elske Donkersloot en Nico Minnaard van het Lentiz | Groen van Prinstererlyceum, samen met Laura Hogervorst en met mij (Katja) van StartUp4kids.
Ze bezochten de onderwijsprojecten van StartUp4kids, organiseerden Hollandse spelletjes voor kinderen met een beperking, werden ondergedompeld in de dovencultuur en konden aan het eind van de week met gemak activiteiten uitvoeren met dove kinderen. Daarnaast leerden ze Ethiopisch dansen en maakten ze kennis met het Ethiopische eten. Een uitstap buiten de stad bracht ze tientallen jaren terug in de tijd.

Mijn reisverslag…

 22 april 2018 – Eerste indrukken Addis Abeba

Gisteren was het zover… op reis naar Ethiopië met de tien meiden Annick, Aimée, Jora, Nena, Amber, Chaska, Hilal, Merel, Rosalie en Elisa van het Groen van Prinsterer Lyceum uit Vlaardingen en hun begeleiders Elske en Nico. Na maandenlang het Klas4klas-programma gevolgd en keihard gespaard en ondernomen te hebben, is het zover. Ze gaan naar het land waar ze al die maanden over geleerd en gehoord hebben: Ethiopië. Oehhhh… spannend voor de ouders, de leerlingen en de leerkrachten. Maar toch ook voor Laura en voor mij, want het is best een verantwoordelijkheid om op stap te gaan met tien meiden van veertien, vijftien en zestien jaar.
De vliegreis verloopt voorspoedig en dan landen we in dat bijzondere land. Sami en Sheme staan ons op te wachten om ons naar het guesthouse te brengen. Superleuk ze weer te zien!
Intussen is het al middernacht geweest, dus gaan we gauw ons bed in.

We worden op tijd wakker. Douchen en dan ontbijten. Iedereen heeft er zin in vandaag. Dan is het tijd voor de koffieceremonie. Veel meiden lusten geen koffie, maar ze gaan het toch allemaal proberen en de meesten vinden het nog lekker ook!

Na een presentatie over de projecten van Dires, door onze Aflatoun-supervisor Tadesse, gaan we in twee busjes naar het Nationale Museum. Onderweg kijkt iedereen zijn ogen uit: wat een andere wereld! Het maakt grote indruk op de meiden.

Het museum is helaas gesloten omdat er al twee dagen geen stroom is. Nu kunnen ze onze oudste rechtoplopende voorouder Lucy niet zien. We gaan wel naar een ander museum, het etnologische museum, in het voormalige presidentiële paleis waar veel over de cultuur te zien is. Jos, van onze locale reisorganisatie TEX, vertelt heel boeiend over de cultuur en het land. Iedereen hangt aan zijn lippen.

sapjeNa het museum lopen we naar de favoriete juice tent voor een typisch Ethiopisch sapje. Blijft altijd weer lekker en ook de meiden smullen van dit sap van verschillende lagen fruit met avocado bovenop!

 

 

 

 

 

We zijn uitgenodigd voor de trouwerij van de medewerkster van de financiële administratie van Dires. Het is een enorme tent vol mensen die zitten te eten of dit aan het halen zijn. Het bruidspaar, met allebei drie getuigen aan hun zijde, zit op een podium als een koning en koningin om alles te overzien. We moeten allemaal vooraan gaan zitten, honingwijn en een ander (vies) brouwsel proeven en vooral gaan eten. Zo gastvrij! Injera lust ik natuurlijk wel maar al het rauwe vlees sla ik af hoe lekker ik dat ook vind.

vleesHet vlees hangt buiten en je mag zelf je stuk uit kiezen…beter van niet!

Dan gaat het feest los en wordt er gedanst. We voelen ons toch wel een beetje opgelaten dus verlaten we het feest.

 

 

 

 

 

Het regent intussen en we besluiten Entoto mountain over te slaan omdat er nu geen mooi uitzicht is over de stad is. In het Hilton gaan we WiFi-en en dan pizza eten. Terug in het guesthouse sluiten we af met een evaluatie van de dag. Mooi!

 

Maandag 23 april 2018 – scholenbezoek

schoolbezoek 1hardlopen 1

 

 

 

 

 

 

 

 

De dag begint vroeg voor degenen die willen hardlopen met onze hardloopbuddy’s Degife en Hadu. De groep gaat bijna in zijn geheel mee. Leuk!

Ik sluit aan bij de langzame groep. Mijn laatste keer hardlopen was in november tijdens de Great Ethiopian Run. Dus ik weet hoe het is op hoogte te rennen en het is dus al weer even geleden… Het blijft pittig, kriskras door het eucalyptusbos. We sluiten af met stretchoefeningen. Leuk om de meiden ook hier weer van te zien genieten!

Na het ontbijt gaan we naar een van de scholen met kinderen met een geestelijke beperking. Eerst sporten we met ze. Iedereen doet super enthousiast mee. Getoun 1

Ik zie Getoun ook weer. Hij zegt Kata, Kata. Hij zegt mijn naam! Wat blijft hij toch lief en zijn lach maakt me altijd emotioneel. Ik hou zoveel van dit bijzondere kind.

De meiden knuffelen met de kinderen en genieten zichtbaar.

Na de sportles hebben de kinderen Aflatoun-les. De les wordt ingeruild voor het voorstellen van de leerlingen en het dansen met de kinderen. Dan is het tijd voor afscheid. Terug in het busje worden tranen weggepinkt.
In het guesthouse is er tijd om te relaxen en voor de lunch.

In de middag gaan we naar een van de dovenscholen. De meiden krijgen eerst een rondleiding door de school en daarna zijn we bij de Aflatoun-les waar de leerlingen vertellen over sparen, besparen, plannen en budgetteren.

Dan gaan we terug naar het guesthouse en bespreken we de lessen die de meiden morgen gaan geven aan hun partnerklas.

gebarentaal workshop 1Aansluitend krijgen we een gebarentalenworkshop van dove acteurs. Af en toe is het hilarisch en de meiden pakken het zo snel op. Echt gaaf om te zien.

 

 

 

 

 

 

Daarna hebben dove koks voor ons injera gekookt met vleessaus en groentes.

We evalueren de dag. Iedereen is razend enthousiast, de leerlingen denken heel erg na over de verschillen tussen Nederland en Ethiopië, ze zijn geraakt door de kinderen, staan open voor alle nieuwe ervaringen, hebben ontzettend veel lef en respect en Nico, een van de begeleiders vanuit de school die al meerdere malen met leerlingen naar Kenia geweest is, zegt: “Fantastische programma, ijzersterke reis”. Wat zijn we blij, trots en dankbaar!

 

Dinsdag 24 april 2018 – Hollandse spelletjes

Na het ontbijt gaan we naar de Klas4klas-partnerklas in het revalidatiecentrum.

De meiden bereiden hun spelletjes voor. Dan verdeelt de SPAT-trainer (sporttrainer van ons partnerproject) de kinderen in vijf groepjes. Ieder groepje gaat naar een stationnetje. De kinderen stralen, maar ook onze meiden genieten volop! De kinderen komen uit heel Ethiopië en worden geopereerd in Addis waarna ze revalideren. Ze zitten maandenlang in het centrum zonder hun ouders of familie. We geven hier Aflatoun-lessen en zo’n dag als deze is een feest voor ze!

Na de spelletjes gaan we naar binnen om filmpjes over Nederland te laten zien. De techniek laat ons in de steek, maar de meiden laten dansjes als de vogeltjesdans zien. De kinderen kijken ademloos toe. Ik moedig ze aan om ook mee te bewegen. Het werkt, superleuk! Na afloop krijgen de kinderen een prijsje. Dan is het tijd voor afscheid.

bellen blazen 1 kinderen op plein

In het guesthouse lunchen we en daarna gaan we naar rolstoelbasketbal kijken. Ook de meiden mogen meedoen! Petje af voor ze hoor!

landschap 1We rijden naar Entoto Mountain om te genieten van de natuur, schone(re) lucht en het uitzicht over de stad. We eten in het guesthouse.

 

 

 

 

 

 

Woensdag 25 april 2018 – nog meer indrukken

We starten vandaag met een bezoek aan een van de dovenscholen waar we actief zijn. We hebben niet veel tijd, dus doen we mee met een aantal sportoefeningen en daarna gaan we het leslokaal in waar de kinderen gebaren wat ze hebben geleerd tijdens de Aflatoun-lessen.

meisje zwartwitte hoofddoek

We rijden daarna naar het project van de Vlaardingse stichting Food4All. Franny van deze stichting heeft tijdens het Klas4klas-programma een gastles gegeven over hoe zij haar dromen heeft nagejaagd en daarin vertelde ze over haar stichting en nodigde zij ons uit om te gaan kijken. Vandaag is het dus zover en gaan we naar haar project. Vrouwen uit de sloppenwijken zijn hieruit gehaald en hebben een plastic huis gekregen buiten de sloppenwijk. Hun kinderen worden opgevangen in de dagopvang of gaan naar een van hun scholen zodat zij de mogelijkheid hebben om te werken of zelf naar school te gaan. Op deze manier kunnen zij een beter bestaan opbouwen. Voorheen verzamelden deze vrouwen en kinderen verkoopbare spullen uit de enorme vuilnisbelt die we in de verte zien en ruiken.

sloppenwijk 1

Echt een supermooi project. We bezoeken twee schooltjes die ook gesteund worden door de stichting. Hier zie je meteen het verschil tussen de overheidsscholen waar wij werken en scholen met donorgeld… Fijn dat deze kinderen deze mooie kansen krijgen en niet meer op en van de vuilnisbelt hoeven te leven! De vuilnisbelt maakt enorme indruk op de meiden.

dans 1We rijden terug naar het guesthouse voor de lunch. Daarna gaan we een dansworkshop doen onder leiding van Mr Jackson, een bekende en professionele Ethiopische danser. Het is een klein uur genieten en zweten geblazen.

 

 

 

 

 

‘s Avonds eten we in 2000 Habesha, een traditioneel Ethiopisch restaurant met dans en muziek. Ik ben zelf niet zo’n fan van dit soort toeristische plekken maar de meiden vinden het heel erg leuk! En daar doen we dit voor!!!

 

Donderdag 26 april 2018 – De natuur in

We starten vandaag met een bezoek aan Hope University. De gebouwen van deze universiteit zijn ontworpen door de Vlaardingse architect Hans Treurniet. We worden rondgeleid door drie studenten. De meiden vinden het heel leuk om te zien hoe een universiteit er in Ethiopië uitziet.

We rijden verder. Het duurt lang voor we eindelijk de stad achter ons kunnen laten. De auto’s worden verruild voor paard en wagen, kinderen zwaaien, flatgebouwen maken plaats voor boerenhuisjes en we kunnen frisse lucht inademen. Beter! Uiteindelijk komen we aan in Suba Forest, het oudste bos van Afrika.
Een groepje meiden gaat plassen en staat tot grote consternatie meteen oog in oog met een grote baviaan.

groep in bos 1 wandelen 1

We lopen een klein stukje en dan picknicken we. Gelukkig geen spoor meer van de baviaan te bekennen. We wandelen een stuk door het bos met inderdaad enorm hoge bomen. Deze moeten wel heel oud zijn. Op een open plek relaxen we en komt er een groepje bavianen voorbij. Wat is het heerlijk om in de natuur te zijn!

We wandelen weer terug en als we weer in het busje zitten, steelt een van de apen tot grote hilariteit van de meiden een zak bananen uit de bus. Uiteindelijk gaat hij er met eentje vandoor.

Terug bij het guesthouse onweert het. We gaan traditioneel Ethiopisch barbecuen. Eerder vandaag is er een schaap geslacht. We hebben aan de meiden gevraagd of ze dit wel wilden. Ze wilden het allemaal, als ze maar niet hoefden te kijken. Op Hilal na, maar zij is dat gewend vanuit haar geloof. De leerlingen willen echt alles ervaren dus ook deze traditionele bbq. Vind dat zo fantastisch!

Gelukkig wordt het droog en kan het vlees op de barbecue. Het vlees wordt op twee manieren bereid, bouten met vlees en stukjes vlees gemarineerd in wijn en kruiden. Lekker hoor!

 

Vrijdag 27 april 2018 – Koningsdag in Addis

Vandaag hebben we een spelletjesochtend bij de Alpha Deaf School. Cato, een Nederlandse stagiaire heeft het geregeld, onze meiden hebben zes Hollandse spelletjes voorbereid. Bij aankomst op de school starten ze direct met de voorbereidingen op het schoolplein. Een van onze busjes hebben we aan de rand van het plein gezet en de Nederlandse liedjes schallen over het schoolplein om er voor onszelf, naast onze oranje uitdossingen een feestelijk sfeertje aan te geven. Er zouden eerst twee groepen van zestig kinderen komen, maar de directeur besluit ineens dat ze allemaal tegelijk wel kunnen meedoen. Dit betekent een dubbel aantal kinderen bij de stationnetjes. Dan gaan we starten. Ik heb zoveel respect voor de meiden en ik ben zo trots op ze zoals ze de leiding nemen en in hun deze week geleerde gebaren gebruiken. De kinderen stralen echt bij ieder spel. Het spijkerpoepen en het zaklopen is zelfs hilarisch.

zaklopen 1 kinderen op het plein

Als de spelletjes zijn afgelopen, komt Robel, een van de dove acteurs het plein op en alle kinderen vormen een cirkel. Robel danst in het midden en de kring doet mee. Een voor een of in twee- of drietallen komen kinderen de cirkel in en laten hun danskwaliteiten zien. Fantastisch hoeveel ritme de kinderen hebben zonder gehoor of muziek.

Na afloop krijgt iedereen een broodje en een banaan en dan rijden we naar een aantal souvenirswinkeltjes. De meiden slaan armbandjes en cadeautjes voor thuis in. We gaan terug naar het guesthouse zodat iedereen kan inpakken. We stoppen onderweg nog even bij Buna Coffee voor de liefhebbers. Het ruikt er heerlijk!

Holland house

Aan het eind van de middag rijden we naar de Nederlandse ambassade voor het koningsfeest. Ik ben er al eens geweest en was toen geschokt door het contrast binnen en buiten de ambassademuren. Dit keer is het nog heftiger… de grootste auto’s staan binnen geparkeerd, het feest is enorm met zoveel eten en drank. Buiten de muren liggen de mensen op straat. De meeste meiden zijn heel erg geraakt door het grote verschil en houden het niet droog. We besluiten er maar een leuk feestje van te maken door te genieten van al het eten. En gelukkig is er een goede dj dus kunnen we lekker dansen.

Dan is het tijd om terug te gaan naar het guesthouse waar iedereen zich nog even kan verkleden. We vertrekken naar het vliegveld. Ik vlieg zondag door naar Botswana, dus ik zwaai iedereen uit. Best gek hoor om ze te zien vertrekken. Menigeen pinkt een traantje weg omdat ze niet naar huis willen en omdat ze afscheid moeten nemen van Sami waar een aantal meiden verliefd op geworden is!

En dan ben ik weer terug in het guesthouse. Stil hoor :-(((
Maar wat een fantastische reis, wat een ervaring voor ieder! Ik heb echt van elke minuut genoten!

 

Katja Visser[vc_video link=”https://vimeo.com/268931668″]