Lieve Lezers,
Bijna 17 maanden geleden schreef ik mijn laatste column, dus er valt heel veel te vertellen.
Toch kies ik ervoor om te herstarten met de meest recente gebeurtenissen en pas later terug te komen op de periodes daarvoor. Bij terugkeer op 22 november 2022, na ruim 6 weken Spanje, kreeg ik van Renata, mijn schoondochter, de vraag of ik mee zou willen naar Botswana.
Zonder aarzelen was mijn antwoord “natuurlijk”, want welke 81-jarige is het gegeven om naar Botswana te gaan?
Uiteindelijk bestond het gezelschap uit:
- Renata en haar vader.
- Haar stiefmoeder en zus.
- Gerald en ik, zijn moeder.
- Patricia en haar dochter.
Terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me voor de zoveelste keer hoe bijzonder deze samenstelling is én hoe bevoorrecht ieder van ons is om deze reis samen te mogen /kunnen maken. In leeftijd variërend van 14 tot 81!
21 april was de langverwachte dag, na vele dagen van verwachtingsvolle spanning en vertrokken we voor een reis van 24 uur. Dubai, waar we de eerste stop hadden van 6 uur, was overweldigend én indrukwekkend groot en we kwamen ogen tekort. De 2de overstap was in Johannesburg, waarvan de luchthaven veel bescheidener aandeed. Maar welke luchthaven kan opboksen tegen die van Dubai?
Maun – Botswana
In Maun, waar we vanuit Johannesburg naar toe vlogen, werden we welkom geheten door Katja, die in Botswana de doelstellingen van Ons Poppenhuis ondersteunt en probeert waar te maken.
We hadden via Renata al zoveel gehoord over Katja, dat we elkaar begroeten alsof we elkaar al jaren kenden en die ons meteen thuis deed voelen.
Niet alleen de kleine luchthaven van Maun deed mij aan Suriname denken, maar ook de warmte, de bomen, de bloemen, de kraampjes langs de weg, het linkse verkeer en niet te vergeten de hobbelige zijpaden.
Ook kostte het ons geen moeite om de goedlachse en gemoedelijke Alex aardig te vinden. Samen met Katja probeert ze de belangen van Ons Poppenhuis te behartigen en zal ze onze lunches verzorgen tijdens onze excursies.
Ook maakten we kennis met Thato, onze chauffeur gedurende ons verblijf, en die ons door zijn rust, meteen vertrouwen inboezemde. De term Afrikaanse massage, werd voortaan regelmatig gebezigd, zo erg werden we door elkaar geschud in de auto
Desondanks hebben we intens genoten van onze eerste rit, onder de indruk van de prachtige natuur en de vele vogels.
Elke rit hebben we alle keren beschouwd en omarmd als een cadeau van de natuur. Na het vooruitzicht van een verblijf in hutten, bleek het nodige comfort er te zijn: Prima bedden, een heerlijke douche en koelkast.
Maar de omgeving maakte diepe indruk op ons. Overal bomen, de weidsheid en de intense stilte en rust, die af en toe onderbroken werd door vogelgekwetter en langstlopende koeien, ezels met een bel om hun nek. De gemeenschappelijke ruimte had alleen maar een dak. Dus…. Vele maaltijden en gesprekken tussen de bomen in combinatie met de dierengeluiden en soms nieuwsgierige aapjes.
Onze eerste nacht, slapend in een ruimte zonder ramen, maar met gaas aan de zijkant, zodat je gewoon naar buiten kon kijken en af en toe de koele wind voelde waaien. Geen enkel hotel kan hiertegen op.
Heb je interesse in het vervolg van onze reis? Dan heet ik je alvast welkom voor mijn volgende column.
Lieve groetjes en tot dan.
Eline
