In 2017 heb ik me aangesloten bij StartUp4Kids. Ik volgde de stichting al een tijdje omdat mijn dochter Caroline hier stage heeft gelopen, zowel in Nederland als in Ethiopië. Caroline was uitgenodigd voor een bedankevent van de stichting en uiteindelijk ben ik daarheen gegaan omdat Caroline in het buitenland was. Katja, de voorzitter, sprak me tijdens het event aan en vroeg of ik geïnteresseerd was in een bestuursfunctie. In datzelfde jaar ging ik samen met mijn man op vakantie naar Ecuador en bezochten wij het guest house en de onderwijsprojecten van IntiSisa. De Belgische Eva, die daar het project runt, heb ik verteld over het sociale en financiële onderwijsprogramma van StartUp4Kids en zij was meteen enthousiast om dit ook te gaan geven aan de kinderen en jongeren in de bergdorpen. Eenmaal thuis begon het balletje te rollen. Ik sloot me aan bij StartUp4Kids als secretaris en als projectleider Ecuador. De rol van secretaris was toen vrij en sprak me aan om tijdelijk te doen om de stichting goed te leren kennen. Ik wilde daarnaast graag aan de slag samen met Eva om het onderwijsprogramma aan te bieden aan de kinderen in de dorpen waar zij actief is.

Mijn missie is kinderen en jongeren verder helpen in hun ontwikkeling, zodat ze een stap verder kunnen zetten. En dan met name voor ‘kinderen met een verhaal’. Mijn missie sluit dus helemaal aan bij die van StartUp4Kids. Ik word daarom ook zo enorm geraakt door het feit dat de inheemse kinderen in de bergdorpen in Ecuador al bijna een jaar niet naar school gaan. Vooral voor meisjes is dit verschrikkelijk. Hun kansen zijn al zo beperkt en ze zijn niet weerbaar. Onderwijs en vooral ook ons onderwijsprogramma is enorm belangrijk voor ze om vooruit te komen in het leven.

Ons project vindt plaats in de regio van Guamote. Dit gebied ligt hoog in de Andes. Guamote heeft een regiofunctie voor de omliggende (mini) bergdorpen. De bevolking is hier inheems en ze komen naar het stadje om hun landbouwproducten te verkopen. De mensen zien er heel kleurrijk uit in hun prachtige traditionele kleding, maar het is een groot contrast met de harde realiteit van de omgeving. De mensen zijn bezig met overleven in plaats van leven en vooral voor kinderen is het niet makkelijk om tot ontwikkeling te komen. Dit omdat ze vaak op het land moeten werken om zo aan de basisbehoeften te komen. Zoals eerder geschetst, hebben inheemse meisjes nog minder kansen in de maatschappij. Ze komen nauwelijks hun dorp uit en gaan zelden naar het voortgezet onderwijs, laat staan dat ze beroepsonderwijs volgen. Daarbij komt ook nog dat de kwaliteit van het onderwijs in dit gebied heel laag is. De leerkrachten worden slecht betaald, willen vaak niet in de bergdorpen werken en hebben een militaristische manier van lesgeven die kinderen niet aanspreekt.

Het guest house van IntiSisa ligt in dit gebied. Door de inkomsten vanuit het toerisme betalen zij hun personeel en maken ze onderwijsprojecten mogelijk voor heel jonge kinderen tot en met oudere vrouwen. Mij sprak dit enorm aan; verblijven op een prachtige plek in de natuur, de lokale bevolking steunen én de projecten bezoeken.

Het doel van ons project daar is kinderen en tieners een stap verder te laten zetten in hun ontwikkeling. Er is onvoldoende aanbod van de school om te zorgen voor stevige schoolverlaters die in zichzelf geloven en die alle uitdagingen in deze regio aan durven.

Als projectleider ondersteun ik Eva bij de inhoud van het project maar ook bij het financieren ervan. Daarnaast houd ik me bezig met de voortgang en bekijk ik samen met Eva hoe we dit project duurzaam kunnen maken.

Wat ik zo mooi vind, is dat Eva en twee inheemse docenten enorm enthousiast zijn over de inhoud en de mogelijkheden van het lesprogramma en dat ze hiervoor een meerdaagse training in ons lesprogramma gevolgd hebben in de hoofdstad. Na de training en voor de lockdown zijn ze gestart met de eerste modules en de kinderen hebben ze zien opbloeien door de inhoud, maar ook door de manier van lesgeven die lijnrecht tegenover de militaristische manier van lesgeven staat die ze gewend zijn. De kinderen vinden het prachtig dat ze zelf inbreng hebben en mogen geven. Ook komen er meer verhalen boven tafel van de kinderen, doordat ze zich veilig voelen en het vertrouwen hebben zich uit te mogen spreken. Niet alle verhalen zijn leuk, maar dit geeft Eva en haar collega’s wel de kans om ze individueel te ondersteunen als dat nodig is.

Ik hoop dat we snel weer kunnen starten met het project zodat we de kinderen verder kunnen steunen in hun persoonlijke ontwikkeling. Als de scholen dit jaar niet opengaan, dan betekent het wéér geen onderwijs voor de kinderen omdat er geen toegang is tot internet. Als ik naar een toekomst kijk met open scholen vind ik het belangrijk dat wij een substantiële bijdrage kunnen geven, zodat de kinderen zich kunnen ontwikkelen. Het liefst binnen het reguliere curriculum in het basis- en voortgezet onderwijs. In het bestaande curriculum is hier zelfs ruimte voor; in een zogenaamd vrij in te vullen gebied. Dit zal echter lokaal per school aangestuurd moeten worden. Mijn wens is dat een van de inheemse vrouwen waar we mee werken, Tamia, dit op gaat pakken zodat uiteindelijk het programma geborgd kan worden in het reguliere onderwijs. Daarnaast dat StartUp4Kids inhoudelijke steun kan geven op het gebied van zorg voor het milieu en bijscholing. Het zou fantastisch zijn als Tamia een ‘train the trainer’ kan worden en lokaal de scholing kan verzorgen voor de leerkrachten. Op deze manier zie ik dat in de toekomst zeker werken. Helaas is overdragen aan de lokale overheid in ieder geval in de nabije toekomst geen optie door de bureaucratie en desinteresse. Dit moet gevoed blijven worden bij de scholen zelf via iemand die zich daar vol voor inzet, zoals Tamia.

Ik hoop dat mensen in Nederland ons willen (blijven) voorzien van de middelen om niet eenmalig onze lessen te geven, maar om ervoor te zorgen dat deze ingebed kunnen worden in het reguliere onderwijs.

Een van de mooiste successen van het project tot nu toe, is dat de inheemse Tamia een voorbeeld is voor de kinderen, omdat zij de stap heeft gezet om helemaal naar de hoofdstad Quito te reizen om de training te volgen. Dit zodat ze nu mee kan helpen met het ondersteunen van kinderen in hun ontwikkeling via een betaalde baan. Ook als ik kijk wat het lesprogramma met Eva doet, word ik heel blij. Het inspireert niet alleen de kinderen maar ook haarzelf en het geeft haar energie in de moeilijke tijden waarin zij zich bevindt. Dit werkt voor mij zo motiverend om me hier voor in te blijven zetten!

Eugenie Kortenhorst